şələ

I

сущ.

1. вязанка (связка дров, хвороста, соломы и т.п.). Odun şələsi вязанка дров, çırpı şələsi вязанка хвороста

2. ноша (груз, переносимый на себе). Ağır şələ тяжёлая ноша

3. узел (связанный концами платок, кусок ткани и т.п., в который уложены вещи, пожитки и т.п.). Şey-şüy şələsi узел вещей, bir şələ əski узел тряпок

II

прил. большой. Şələ papaq большая папаха, şələ qarın большой живот

◊ şələni qoy, gəl dalaşaq, döyüşək о том, кто бросает вызов кому-л. на драку, ссору (без причины); şələsini sudan çıxarmaq (çıxara bilmək); см. kürkünü sudan çıxarmaq; сводить концы с концами, кое-как справиться с ч ем-л.; şələsini tutmaq: 1. наживаться, нажиться; 2. плотно поесть